نقد و بررسی بازی Gran Turismo 7

زمان زیادی از دوره‌ای که Gran Turismo فقط یک شبیه‌سازی از بازی‌های مسابقه‌ای سنگین و تنها یک موسسه بود می‌گذرد: هم در شرکت و هم در خانه من. Gran Turismo 2 یکی از بازی‌های است که من در تمام دوران زندگی‌ام بازی کرده‌ام. اما زمانی حوالی انتشار «پرولوگ» از تکرار پنجم، کمی از بازی دورتر شدم. من به جای اینکه در دنیای این بازی زندگی کنم، صرفا به توریستی تبدیل شده بودم که مکررا به بازی سر می‌زد. Gran Turismo 7 این رویه را تغییر داد.

Gran Turismo 7 (PS4، PS5)

توسعه دهنده: Polyphony Digital

ناشر: Sony Interactive Entertainment

منتشر شده: 4 مارس 2022

قیمت خرده فروشی پیشنهادی سازنده: 99/55 دلار (PS4)، 99/69 دلار (PS5)

یکی از اولین چیزهایی که در مورد Gran Turismo 7 متوجه شدم این بود که صفحه‌های بارگیری (loading) آن مملو از حقایق جاز و بسکتبال است. در واقع، حقایق تاریخی.

Polyphony Digital این بار واقعا به نوستالژی متمایل شده است، و نه فقط برای سری GT، بلکه نوستالژی به طور کلی برای کل سری. و واقعیت این است که این کار جواب داد. کل بازی، از هر نظر و جنبه، به نظر می‌رسد که چیزهایی برای گفتن دارد، به طوری که انگار همیشه چیزی حتی وقتی که به متن کوتاهی روی صفحه نگاه می‌کنید در جریان است.

دومین چیزی که در مورد ورودی جدید متوجه شدم سبک بصری بازی است. من بازی را روی PS5 تجربه کردم، که خیره‌کننده به نظر می‌رسد و فوق‌العاده اجرا می‌شود. چند صحنه واقعی به نظر می‌رسیدند و GT7 به همراه سری Forza سبکی فوق واقع گرایانه را به ارمغان آورده است که برای مسابقات اتومبیلرانی مدرن بسیار خوب عمل می‌کند. در حالی که بسیاری از دستگاه‌ها به صورت متوسط از جلوه‌های بصری برخوردار می‌شوند اما این جلوه‌ها یک موهبت برای این ژانر است، به خصوص زمانی که شرایط آب و هوایی در بازی تغییر می‌کند.

از آنجایی که اعداد و ارقام اغلب برای طرفداران مسابقه مهم است، در اینجا آمار دقیقی در مورد آنچه که GT7 در زمان عرضه ارائه می‌‌کند آورده شده است:

• بیش از 400 اتومبیل (در بازی یک نوتیفیکیشن «424 ماشین برای جمع‌آوری وجود دارد» دیدم)
• 60 تولید کننده
• 34 مسیر مسابقه (در مجموع با 97 طرح‌بندی) به همراه مسابقات سنتی و حالت آرکید «رالی موسیقی»

حس اصلی پیشرفت از این هاب نشات می‌گیرد، که مسیرهای ماموریت‌های کافه‌ها آسان می‌شود (عمدتا شامل تکمیل اهدافی مانند یک مسابقه خاص تعقیب و گریز، یا جمع‌آوری مجموعه‌ای از ماشین‌ها)، چالش‌های مجوز (دریچه‌هایی که به شما امکان می‌دهند قفل‌های محتوای بیشتری را بشکنید) و مسابقات کلی که جریان نقدینگی (اعتبارات) را افزایش داده و به شما امکان می‌دهد اتومبیل‌های بیشتری برای ذخیره در گاراژ خود بخرید. چند هاب وجود دارد که می‌توانید در جهان مبتنی بر متن از آنها بازدید کنید (مانند گاراژ، نمایندگی‌های خودروهای دست دوم، کافه‌های فوق‌الذکر و غیره). این یک حلقه (لوپ) است. و برای طرفداران GT، بسیار آشناست.

کافه به خودی خود یک مکان عجیب بورژوازی است که در آن به معنای حقیقی کلمه منوهای رستوران را به صورت «ماموریت (quest)» دریافت می‌کنید و سعی می‌کنید آنها را تکمیل کنید تا به مجموعه منوهای بعدی دست یابید. مفهوم عجیبی است و من مایلم با فرد یا افرادی که پشت این مفهوم قرار دارد ملاقات کنم، چرا که فکر می‌کنم آنها چیزهای زیاد جالبی برای گفتن دارند. می‌توانید این را در گفت‌وگوی «متخصصان خودرو» در جهان مشاهده کنید، گفتگوهایی که در آن‌ها در مورد روزهای قدیم طراحی خودرو به صحبت می‌پردازند و حقایق راجع به خودرو را مداوم بیان می‌کنند.

همه این توصیف‌‌ها تعارفاتی بیش نیستند. در حالی که GT7 در ظاهر سنتی به نظر می‌رسد، گاهی اوقات می‌تواند کمی غریب و به طرز عجیبی قابل تامل باشد. در حالی که نمی‌توانم بگویم که به اصطلاح سنتی با «دروازه‌ها» مواجه شده‌ام، اما دوره‌هایی وجود داشت، که از من انتظار می‌رفت پیش از رفتن به «مرحله بعدی» کمی از وقت خودم را در اتومبیل‌های ارزان‌تر مسابقه بگذارم تا از آن‌ها قدردانی کرده باشم.

بسته به شخصیتی که دارید، بازی گاهی اوقات می‌تواند خسته کننده باشد. اما GT7 روشن می‌سازد که باید بایستید و گل‌های رز را بو کنید و عجله نکنید: چیزهای زیادی برای رسیدن به آن وجود دارد. با چرخش به دور مسیرها با طرح‌بندی‌های مختلف می‌توان متوجه شد که راه‌های متعددی برای بازی کردن یک کورس وجود دارد. می‌توانید یک موقعیت مسابقه‌ای کلاسیک معکوس را به پیش ببرید و همچنین در قسمت‌هایی از مسیر حرکت کنید (تا جایی که حتی بودن در همان مکان را احساس نمی‌کنید که چیز خوبی است)، و در آزمون‌های زمانی، لابی‌های بازی آزاد (که در آن تنها می‌توانید در اطراف رانندگی کرده و به آرامش برسید)، حالت آرکید و رویدادها شرکت کنید.

اگر نگران این هستید که Gran Turismo 7 بیش از حد «سیمی (simmy)» باشد، می‌توانید آن را تغییر دهید. تنظیمات سختی بازی دارای تعداد زیادی گزینه هستند، و تقریبا می‌توانید تمام جنبه‌های رانندگی واقعی و نحوه ارائه اطلاعات نقشه را تغییر دهید. می‌توانید نواحی ترمز را مشخص کنید و خودرویتان را به طور خودکار در آن مناطق متوقف کنید. یا اینکه می‌توانید ترکیبی از این کارها را انجام دهید، نشانگرهای چرخشی را روی آن قرار دهید تا نحوه برخورد با یک مسیر را ببینید، و نشانه‌های بصری یا اتوپایلوت مستقیم را با چندین مکانیک رانندگی روشن کنید. آموزش هایی مانند استارت زدن و توقف خودرو نیز به شما در یادگیری اصول اولیه کمک می‌کند.

با گذشت زمان، برخی از استودیوها (عمدتا اول شخص‌های سونی) شروع به توجیه DualSense کرده‌اند. در زمان راه‌اندازی با Astro’s Playroom به طرز شگفت‌انگیزی شروع شد، اما بسیاری از توسعه دهندگان آن را فراموش کردند. از سوی دیگر، Polyphony Digital از بازخورد لمسی برای شبیه‌سازی لغزش، کم فرمانی و شرایط جاده استفاده می‌کند. گفتن «حالت سه بعدی» بودن آن، کمی کلیشه ای است، اما به کاهش میزان ضربه به افرادی که نمی‌خواهند صدها دلار برای یک بازی مسابقه‌ای خرج کنند، کمک می‌کند. به همین اعتبار ، مایکروسافت این کار را یک نسل پیش با Forza انجام داد و برای این بازی بهتر بود: من این روند را دوست دارم! کنترل‌های کاملا قابل تنظیم و حتی منوهای کامل برای مسابقه‌های تک نفره، افراد زیادی را خوشحال می‌کند.

GT7 یک کتاب قابل دسترسی است که به افرادی که دوست دارند تنها منوها را ورق بزنند و یا به ماشین‌هایی که انتخاب می‌کنند نگاه کنند، پاسخ می‌دهد. این مشکل می‌تواند به اندازه نصب یک فیلتر هوای جدید یا تعویض روغن و شستشوی خودرو به وسیله نقلیه کار ببرد. این کار به نوعی همان تجربه حیوان خانگی تاماگوچی را ارائه می‌دهد و هنوز هم اعتیادآور است. Gran Turismo به شما این امکان را می‌دهد که در اتومبیل‌های خاص سرمایه‌گذاری کنید، و برقراری ارتباط با این شکل از پیکسل‌ها آسان است. انتخاب ماشین‌هایی که می‌توانند پتانسیل خود را نشان دهند یک مهارت است و بازی موجب می‌شود تا به این توانایی شهودی دست یابید.

وقتی حالت عکس با بخش تنظیم ترکیب شود، واقعا به یک «بازی فراتر از بازی» تبدیل می‌شود. برای برخی افراد، زمان زیادی صرف مسابقه نمی‌شود: شما در حال انجام فعالیت‌های جانبی هستید که اغلب می‌تواند منجر به فعالیت‌های جانبی بیشتری شود. و مسلما بهترین بخش برخی از بازی‌های مسابقه‌ای است. از آنجایی که سیم‌ها (sims) بیشتر به مکانیک «برو داخل و ماشین را بررسی کن» متمایل شده‌اند، من هم به آن متمایل شده‌ام. من متخصص صدای خودرو نیستم اما صدای سه بعدی در Gran Turismo 7 نیز فوق‌العاده به نظر می‌رسد.

Gran Turismo 7 دومین نسل از بازی‌های مسابقه‌ای نیست و نیازی هم ندارد که باشد. هنوز هم احساس نیاز به گذراندن ساعت‌ها و ساعت‌ها زمان برای تحسین گاراژ خود و ورق زدن صفحات مربوط به حقایق خودرو از تعدادی از بهترین آثار این سری را به تصویر می‌کشد، و همچنان مانند یک بازی مسابقه‌ای با بودجه کلان به نظر می‌رسد.